دو کلام با خودم و رفقایی که دلسوز خود و جامعه شان هستند
دو کلام با خودم و رفقایی که دلسوز خود و جامعه شان هستند
۱. دیگران رو بخاطر اشتباه‌شون توبیخ نکنیم سعی کنیم بفهمیم چه مرگشونه و کمک‌شون کنیم.
۲. قبل از اینکه مواظب رفتار دیگران باشیم، یه نگاه به رفتارهای ضایع خودمون هم بندازیم.
آره عزیزم
منکر از نکره به معنای ناشناخته اومده.
پس یکی از شرایط نهی از منکر اینه که طرف ندونه کار اش اشتباهه
یکی از شرایط اینه که بدونیم نهی از منکر ما اثر داره
و مثل بعضی ها نباشیم که از روی حسادت ، به افرادی که در زندگی لذت میبرند مدام میگن لذت نبر ! من نمیبرم تو هم نبر ... مثل پیر مردی که امروز ظهر توی مسجد به بچه های اطرافش گفت ساکت و به سخنران گوش کنید بعد خودش همون موقع برگشت و وارد صحبت با پشت سری هاش شد !!! اصلا یه وضعی...
خلاصه نگو گناه نکن. مردی برو ببین همون حرامی که استفاده میکنه ، جنس حلال اش چیه ؟! و کمک اش کن تا از حلال اش استفاده کنه.
و بعضی احمق ها به طرف میگن این خطا رو نکن بعد میگن ما که از سرمون باز شد...
خودش گوش به حرف نمیده
خلاصه خدایا از طرف خودمون ، گناهکار ها و بچه بد ها میگم : خوب نما ها رو هدایت کن. اگر هدایت پذیر نیستند نیست و نابودشان بگردان.چه خودم خوب نما باشم چه اقواممان یا روحانیون یا خود شمایی که داری اینو میخونی . فکر کن ببین کاری ازت بر میومده بکنی ولی فقط با حرف از سر خودت باز کرده ای ؟!
خوشا به قیامت که پرده ها کنار برود و کسانی که مثل کبک خود را به خواب زده اند رسوا گردند.
