به حرفایی که دوست ندارین نخندین ! تا دوباره براتون تکرار نشه
الان ساعت 4 و ربع عصر شنبه 19 خرداد است و من در سالن مطالعه خوابگاه ولایت دارم درس میخونم. گرم درس بودم و در بحش مکاشفت مستغرق ! که یهو یه ترمک :/ یکی از دوستای دوستام که با هم سلام و علیکی داشتیم و خب یه چندبار
حرفای چرت و پرت ( از اون دسته حرف هایی که پسرای مجرد و در سودای ازدواج ، میزنن ) میزد و من هم با خنده پاسخ داده بودم (میخندیدم و توی ذهنم میگفتم طفلکی تا چه حد تحت فشاره که داره توی جمع از این حرفا میزنه . کاش زودتر سر و سامون بگیره ! اما اون انگار از خنده هام یه برداشت دیگه ای داشته ! ) بهر حال الان باز اومد توی سالن مطالعه ، اومد جای من ، سلام کرد ! منم سلام کردم !! بعد برداشت و چت هاش رو با یکی از بچه های دانشگاه که منم میشناسمش بهم نشون داده که چه چرتایی برای هم میفرستادن. خب آخه پدرت خوب مادرت خوب ، به من چیکار داری !؟ بگذریم که از تمرکزم کم کرد اما من رو ناخودآگاه به یاد این شعر انداخت که
دلا خو کن به تنهایی --- که از تن ها بلا خیزد
شعریه که مدتیه روی مخمه و دارم راجب بهش فکر میکنم
منم لب تاپ باز بود ، وورد رو باز کردم و اندازه ی فونت رو روی 3 گذاشتم که متن هایی که مینویسم خونده نشه . بعد شروع کردم به تایپ همین متنی که دارید میخونید . بنده خدا دید دارم تایپ میکنم . اونم جوری که اون نتونه بخونه ، دو سه تا پست دیگه هم نشون داد و بلند شد رفت. عکس هاش طنز بود ( عکس طنز با درون مایه ی نا مناسب ) خلاصه نمیتونم هنوز بهاین نتیجه برسم که با آدم ها صمیمی نشدن خوبه یا نه. اما میتونم بگم که با آدمایی که گرفتار پستی های خلاقی شدن ، باید سلام و علیک داشت تا رغبت کنند خودشون روبه ما نزدیک کنند ولی نباید به رفتار های نامناسبشون هیچ روی خوشی نشون داد ! تا در قالبی که ما تعیین میکنیم خودشون رو منطبق کنند . مثلا همین عزیز دلمون می تونست بیاد از من سوالای هوشمندانه و متفکرانه بپرسه تا برای هر دو مون سودی داشته باشه و منم به فکر فرو برم. یا بیاد و یک شعر زیبا و آموزنده که تازی خودش خونده یا حتی خودش گفته رو بخونه یا ...
آره . ما به زندگی اطرافیانمون و خودمون سمت و سو میدهیم و باید روزی بابت تمام جهت دهی هایمان پاسخگو باشیم که به سمت چه کسی هدف می گرفتیم.
خدا یا نفس اماره یا دنیا یا شیطان یا امام زمان یا ...
اللهم اخرجنا من ظلمات الوهم و اکرمنا بنور الفهم
